Założenie pola testowego |
Previous Top Next |
Pole testowe powinno posiadać 150-200 punktów kontrolnych rozmieszczonych w płaskim prostokącie o proporcjach boków zbliżonych do proporcji typowego obrazu cyfrowego: 3:2 lub 4:3.
Wielkość pola powinna umożliwiać wykonanie ostrego zdjęcia dla odległości fotografowania, na która kalibrowany jest aparat. Poleca się kalibrację z ustawieniem ostrości na nieskończoność, wówczas obrót do oporu pierścienia ostrości pozwala na dobrą powtarzalność ustawień i eliminuje potencjalne błędy.
Punkty kontrolne powinny być rozmieszczone równomiernie, w siatce kwadratowej. Kształt powinien być tak dobrany, żeby możliwy był precyzyjny pomiar tachimetryczny (z dokładnością 0.5mm) oraz jednoznaczny pomiar fotogrametryczny, nawet przy nie całkiem ostrych zdjęciach. Może to być czarne pole z białym kółkiem, z czarnym krzyżem pośrodku. Wielkość znaczka powinna być tak dobrana, żeby aparat o średniej rozdzielczości i optymalnej odległości (pozwalającej cały kadr zapełnić obrazem pola testowego), uzyskał obraz białego kółka o średnicy 5-7 pikseli.
Pole testowe można również wydrukować na ploterze i wydruk przykleić do ściany, jednak konieczny jest zawsze pomiar tachimetryczny, gdyż praktycznie żadna powierzchnia nie gwarantuje dokładnej płaskości.
Współrzędne pola testowego warto podać w układzie analogicznym do układu lotniczego: X-poziomo w prawo, Y pionowo w górę, Z prostopadle ku kamerze. Taka orientacja znacznie upraszcza podanie przybliżonych elementów orientacji zewnętrznej zdjęć.
Warto wprowadzić przejrzysty system numeracji punktów i w kilku obszarach pola ponumerować punkty w sposób, który zapewni odczyt numerów punktów ze zdjęć.
Dodatkowo poleca się umieszczenie przed płaszczyzną pola testowego dodatkowych punktów spełniających rolę punktów wiążących. Mogą to być przykładowo paciorki zawieszone przed polem testowym na pionowych, naciągniętych żyłkach.
Patrz: